Botanik Özellikleri:

Lauraceae familyasına ait olan defne, Akdeniz havzasında bulunan ülkelerde doğal olarak yetişmektedir. Türkiye’de ise Akdeniz, Ege, Marmara ve Karadeniz kıyılarında doğal yayılış göstermektedir. Defne çok yıllık ağaç veya çalı formunda bir bitki olup, yapraklarını dökmemektedir. Erkek ve dişi çiçekler ayrı bitkiler üzerinde olup, dişi bitkilerde meyve oluşmaktadır. Mevsim ve sıcaklığa göre ilkbahardan itibaren açık sarı renkte çiçekler açmaktadır. Çok sayıda dallanan bitkide boy 6-7 m ye kadar ulaşabilmektedir. Yapraklar yeşil rengin değişik tonlarında olmakla beraber, çoğunlukla koyu yeşildir. Bitkilere göre yaprak büyüklüğü, yaprak yüzey dalgalılığı ve yaprak kenar dişliliği oldukça farklılık göstermektedir.

Tarımı:

Defne bitkisi ağaç-çalı formunda bir bitkidir ve ülkemizde kapama bahçeler şeklinde tarımı yapılmaya başlanmıştır. Genellikle ağaçlandırma sahalarında kullanılmakla birlikte, son yıllarda kapama bahçe defne alanları artmaya başlamıştır. Defne dikimi yapılacak arazinin mutlaka sulanması gerekmektedir. Ayrıca kuzey yamaçlar ve kısmen meyilli araziler defne tarımı için daha uygundur. Defnede dikim sıklığı 2x2 m sıra arası ve sıra üzeri mesafede yapılmaktadır. Dekara 250 adet fidan dikilmektedir. Küçük traktörler ile sıra araları işlenebilmektedir. Fidanların dipleri arada bir mutlaka çapalanmalı ve yıl içerisinde her ağaca en az 0,5 kg olacak şekilde azotlu gübreleme yapılmalıdır. Defnede hasat bakım, sulama ve lokasyona göre her yıl yada 2 yılda bir yapılabilmektedir. 2 yılda bir yapılan biçimlerde her ağaçtan yaklaşık 20 kg yaş dallı defne hasat edilebilmektedir. Defne ağacının ekonomik ömrü ile ilgili bir sınır bulunmamaktadır.

İçeriği ve Etken Maddeleri:

Defne yapraklarında ve dallarında uçucu yağ bulunmaktadır. Uçucu yağın miktarı %1-3 arasında değişmektedir. Uçucu yağın ana bileşeni 1,8-cineole olup, oranı % 40-60 arasındadır. Defne uçucu yağında ayrıca linalool α-terpinyl acetate, α-pinene β-pinene, α-terpineol, terpineol-4 bulunmaktadır. Defne ekstraktı ayrıca Gallic asit, Rosmarinic asit, Chlorogenic asit, Caffeic asit, p-Coumaric asit, Ferulic asit, Syringic asit, Myricetin, Quercetin, Luteolin, Apigenin, Kaempferol, Rutin, Hyperoside, Catechin ve (-)-Epicatechin içermektedir.

Kullanım Alanları:

Kozmetik: : Tırnak bakımı, cilt ve saç bakımı, antiseptik, maskeler, tonik, antiaging, şampuan, sabun

Gıda Takviyeleri: Baharat

İçecek Aroma: Çay

Evcil Hayvan Sağlığı, Mama, Kozmetiği: Kuş kumu, papağan yemi, köpek/kedi maması, şampuan

Bitkisel İlaç: Diyet takviye, uçucu yağları, talet/kapsül takviye

Temizlik: Kolonya, şampuan, sabun, losyon,

Ekstre Formu: Sıvı

Defne Yaprağı Hangi Hastalıklara İyi Gelir?
- Defne yaprağı, özellikle soğuk algınlığı, sindirim problemleri ve cilt rahatsızlıkları gibi durumlarda yararlı olabilir. İçeriğindeki uçucu yağlar ve antioksidanlar sayesinde vücut direncini artırmaya destek sağlar. Çay olarak tüketildiğinde sindirimi rahatlatır ve antiseptik özellikleriyle vücudu korur.
Defne Yaprağı Uçucu Yağı Nasıl Kullanılır?
- Defne yaprağının uçucu yağı, hem cilt hem de saç bakımında oldukça popülerdir. Cilt üzerinde antiseptik etki sağlarken, saç bakımında ise parlaklık ve canlılık kazandırabilir. Ancak direkt uygulamadan önce mutlaka seyreltilmesi gerekir.
Defne Ağaçları Nerelerde Yetiştirilir?
- Defne ağaçları Akdeniz ikliminin hakim olduğu bölgelerde doğal olarak yetişir. Türkiye’de özellikle Akdeniz, Ege, Marmara ve Karadeniz kıyılarında geniş bir yayılım gösterir. Kapama bahçelerde ve sulama imkanı olan yamaçlarda tarımı yapılır.
Defne Yaprağının Cilt Bakımında Faydaları Nelerdir?
- Defne yaprağı, antioksidan özellikleri sayesinde cildi serbest radikallerden korur ve yaşlanma etkilerini geciktirir. Aynı zamanda ciltteki yağ dengesini düzenleyerek akne oluşumunu engellemeye yardımcı olur. Maske ve tonik olarak kullanıldığında cilt daha canlı ve sağlıklı bir görünüm kazanır.
Defne Yaprağı Baharat Olarak Nasıl Kullanılır?
- Defne yaprağı, yemeklere özellikle hoş bir aroma katar. Çorba, sos ve et yemeklerinde kullanıldığında lezzeti artırır. Ancak yemek piştikten sonra yaprağın çıkarılması önerilir, çünkü yaprak sert ve kalın olduğu için doğrudan tüketmek pek uygun değildir.